W styczniu kancelaria wywalczyła kolejną wygraną w sprawie kredytu frankowego, tym razem przeciwko Raiffesien Bank International AG Oddział w Polsce.
Co szczególnego w tej sprawie, bank na ostatniej rozprawie zgłosił do protokołu zarzut zatrzymania roszczeń kredytobiorców do czasu spełnienia przez nich roszczenia banku z tytułu wypłaconego kapitału kredytu (pełnomocnik banku powołał się na przepisy art. 496 w związku z art. 497 k.c.
Treść wyroku nie pozostawia wątpliwości, że sąd ww. zarzutu zatrzymania nie uwzględnił, jednak na szczegółowe wyjaśnienie stanowiska sądu w tym zakresie przyjdzie poczekać do czasu sporządzenia pisemnego uzasadnienia wyroku.
Już teraz jednak można przywołać poglądy wyrażane w kształtującym się aktualnie orzecznictwie odnośnie zarzutu banku zatrzymania względem kredytobiorcy dochodzącego zwrotu kwot uiszczonych na podstawie nieważnej umowy kredytu.
W tym zakresie warto chociażby sięgnąć do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20.10.2021 r. sygn. akt I ACa 155/21, zgodnie z którym „umowa kredytu nie jest umową wzajemną. To wyklucza zastosowanie do niej art. 496 k.c. w zw. z art. 497 k.c. wprost. Rozważyć zatem trzeba możliwość sięgnięcia do tych przepisów w drodze analogii. W uzasadnieniu uchwały z dnia 16 lutego 2021 r., III CZP 11/20, Sąd Najwyższy wyraził stanowisko, iż kredytodawca może skorzystać z prawa zatrzymania w celu uniknięcia zagrożeń związanych z niewypłacalnością kredytobiorcy (konsumenta). Sąd Najwyższy uznał, że obowiązek zwrotu kapitału jest czymś więcej niż zobowiązanie do świadczenia wzajemnego, ma charakter bardziej podstawowy niż obowiązek zapłaty oprocentowania. Stanowisko to zostało powtórzone w uchwale składu 7 sędziów SN z dnia 7 maja 2021 r., III CZP 6/21, przy czym – jako pogląd wyrażony w uzasadnieniu – nie ma mocy zasady prawnej, ta bowiem zastrzeżona jest wyłącznie dla sentencji uchwały.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, powyższe stanowisko Sądu Najwyższego jest błędne; prawa zatrzymania nie można stosować do umowy kredytu również w drodze analogii (…).
W ocenie Sądu Apelacyjnego w przypadku umowy kredytu nie zachodzą powyższe przesłanki warunkujące możliwość rozważenia zastosowania przepisów o zatrzymaniu per analogiam. Sytuacja prawna obu stron nieważnej umowy kredytu jest bowiem dostatecznie unormowana innymi przepisami, Sąd Apelacyjny nie dostrzega tu luki prawnej, która wymagałaby uzupełnienia w drodze analogii„.
Poniżej nasz wyrok:
